PATIFAS E VALEIROS

Proxecto levado a cabo na clase do MONSTROS MELOSOS, que foi iniciado antes do Covid19, polo que quedou sen concluír, pero aquí vou poñer algunha das cousiñas que puidemos facer.

Neste enlace podemos ver un video no que falan patifas da nosa vila sobre as súas vidas: 

ENTRE PATIFAS  https://vimeo.com/4489604

Un filme documental de Pachi Baranda (2007).

Trátase dun achegamento ás andainas destas mulleres que cargaron coas “panelas” na cabeza, como elas denominan aos cestos que empregaban para gañarse a vida cando os tempos non eran doados. Cada unha delas tiña un alcume e un cesto cheo de ilusións e gañas de tirar para adiante.

Elas fálannos dos malos momentos, das penas e tamén das alegrías. Nós só escoitamos. Para saber un pouco desa memoria abonda con escoitar a quen ten moito que contar.

Curtametraxe gravada en Pontecesures (Pontevedra) no nadal de 2006.

FELIZ DÍA DAS LETRAS GALEGAS

AQUÍ ESTÁ A PRODUCIÓN FEITA COAS ACHEGAS DO ALUMNADO E PROFESORADO DO NOSO CENTRO, LOGO DA PROPOSTA DO NOSO EQUIPO PARA CELEBRAR ESTE GRAN DÍA, PARA AS NOSAS LETRAS.

É marabilloso ver a xente nova sementando verbas galegas, porque recollerán o florecemento dunha lingua, que non queremos que murche.

 Por iso temos que coidala e mimala, pasándoa:

 de lingua a lingua, 

de orella a orella,

 para que ano a ano a semente mellore e siga medrando, ata que cada vez sexamos máis, os que a usemos, os que a coidemos, a regemos e a recollamos.

Unha semente que debe quedar aí moitos anos, lustros, séculos.

Mentres teñamos terra, temos que ter LINGUA.

AGRADECEMOS A TODXS OS QUE MANDASTES AS VOSAS FOTOS E AO GRUPO MUSICAL A GRAMOLA GOMINOLA POR AUTORIZARNOS A USAR A SÚA MÚSICA.

ESPERAMOS QUE VOS GUSTE.

AS LETRAS GALEGAS TAMÉN SON MÚSICA, MOITA MÚSICA EN GALEGO.

QUERO COMPARTIR A CANCIÓN QUE VOS ENSINOU ANDREA, A MESTRA DE MÚSICA.

"NA LINGUA QUE EU FALO". CANTA: NAJLA SHAMI.

POEMA DO LIBRO DE CANTARES GALLEGOS DE ROSALÍA DE CASTRO.

Tarefas sobre Carvalho Calero en Plástica

Seguimos co traballo telemático desde as casas, é bonito ver como o alumnado e as familias se están implicando na realización das distintas tarefas, de todo o profesorado. Hoxe imos ver unha mostra do que fixo a rapazada de varios cursos, na área de Plástica- ARTS, con teacher Ana. A proposta era realizar libremente un retrato de Carvalho Calero, e aí están os resultados:

LETRAS GALEGAS 2020

O DÍA DAS LETRAS GALEGAS é unha celebración para homenaxear ás persoas que destacaron polo seu aporte literario no idioma GALEGO.

Dende 1963, cada 17 de MAIO a RAG (Real Academia Galega) dedícalle esta conmemoración a unha personalidade diferente. Este ano, o homenaxeado é CARVALHO CALERO.

A data de celebración coincide coa publicación do primeiro exemplar da obra “CANTARES GALLEGOS” de Rosalía de Castro. Data que marca o inicio do REXURDIMENTO, o renacemento cultural galego.

O 17 de maio non só homenaxeamos a un persoeiro, a conmemoración vai moito máis aló, posto que homenaxeamos a nosa FALA, a nosa LINGUA, o noso IDIOMA, en definitiva a nosa IDENTIDADE.

           

Como dixo  CASTELAO

“se aínda somos diferentes 

e capaces de existir,

 non é máis que por obra 

e gracia do IDIOMA”.

De todxs é sabido o momento tan duro e difícil que está a vivir a nosa lingua, que cada ano que pasa achégase máis á unha “morte” segura.

* Expertxs aseguran que ao idioma GALEGO quédanlle aproximadamente 40 ou 50 anos de vida. 

Duro? Durísimo, mais, isto ten unha sinxela explicación... se unha lingua non se fala... MORRE!

Cada día fálase menos galego, sobretodo entre a xente a nova, entre xs cativxs.  Se un idioma non ten quen o fale... DESAPARECE!

Queda claro entón, que o futuro da lingua (igual que o futuro de todo) esta nas mans dxs máis pequenxs.

 Se o saber non ocupa lugar... calquera saber é un coñecemento valioso, un tesouro. Cantas máis linguas saibamos, máis ricos seremos. Máis, a nosa LINGUA, polo que representa para NÓS, como pobo, ten un VALOR INCALCULABLE, que por desgraza durante moito tempo non se lle soubo dar... non cometamos os mesmos erros!

Sintámonos ORGULLOSOS

DO NOSO:

* Da nosa TERRA.

* Das nosa CULTURA.

* Das nosas TRADICIÓNS.

* Da nosa LINGUA.

* DAS NOSAS LETRAS!

PROPOSTA para o DÍA DAS LETRAS GALEGAS:

Xa sabemos que estamos ante unha situación excepcional, pero iso non vai a impedir que celebremos as LETRAS GALEGAS como se merecen.

Dende o EDLG (Equipo de Dinamización da Lingua Galega) queremos levar a cabo unha proposta na que participedes todo o ALUMNADO mandando unha FOTO:

 

- Na foto deberedes aparecer vós, agarrando un “BOCADILLO” (coma o do cómics).

- Dentro do bocadillo deberedes escribir unha PALABRA ou unha FRASE en

GALEGO, QUE SE LEA BEN! (Elixide a palabra ou frase que queirades).

- Enviádea a foto ao CORREO:

berenaftprofe@gmail.com

- DATA LÍMITE para enviar a FOTO: 14 de MAIO

* O día 17 de MAIO subiremos a MONTAXE coas FOTOS ao blog do EDLG:

trasnoparoleiro.blogspot.com

MAIO un mes con nome propio

MAIO LONGO…,

MAIO LONGO

Maio longo…, maio longo,

todo cuberto de rosas:

para algúns, telas de morte,

para outros, telas de bodas.

Maio longo, maio longo,

fuches curto para min:

veu contigo a miña dicha,

volveu contigo a fuxir.

                           Rosalía de Castro    

 Hai moita literatura arredor do mes de maio, pero pareceume moi axeitado este poema de Rosalía, co que poderemos identificarnos moitas familias, nestes momentos das nosas vidas, nos que nos estamos afrontando a unha situación inédita, preocupante, con desenlaces moi dispares e a un futuro bastante incerto. 

A natureza, segue o seu curso,de feito é a máis beneficiada nesta situación, e maio é o mes das flores. A natureza esperta do seu letargo, e todo comeza a abrollar, os agricultores realizan as faenas do campo, van sementando para recoller no outono...

 Maio é un mes cheo de angueiras.

Maio é un mes de tradicións e costumes, coma os maios.

Maio é o mes das LETRAS, das nosas LETRAS GALEGAS.

A data escollida pola Academia para celebrar o Día das Letras Galegas conmemora a edición de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro, o 17 de maio de 1863.

Este ano o autor homenaxeado é Ricardo Carballo Calero.

Ricardo Carvalho Calero naceu en Ferrol en 1910 e faleceu en 1990 en Santiago de Compostela. Sobresaíu como historiador da literatura, crítico literario, filólogo e escritor, e dedicou a súa vida a dignificar o idioma e a cultura galega.

Tras os primeiros estudos na súa cidade natal, en 1926 chegou a Santiago para estudar Dereito. Alí entrou en contacto co galeguismo articulado arredor do Seminario de Estudos Galegos, no que ingresaría en 1927. Nesta etapa, redactou un manifesto sobre a galeguización da universidade, participou na fundación do Partido Galeguista en 1931 e na redacción do Estatuto de Autonomía para Galicia (1931-1932). Tamén escribiu artigos en A Nosa Terra e na revista Nós e publicou as súas primeiras obras, como Vieiros (1931) e O silenzo axionllado (1934).

En 1931 volveu a Ferrol para traballar como administrativo municipal e desde alí cursou por libre a carreira de Filosofía e Letras. O golpe militar sorprendeuno en Madrid cando opositaba á cátedra de Lingua e Literatura españolas de ensino medio e incorporouse á loita como miliciano. Ao acabar a guerra, foi condenado a doce anos de cárcere. En 1941, regresou a Ferrol, en liberdade condicional mais imposibilitado para acceder a cargos públicos. Sobreviviu dando clases no ensino privado, nun silencio obrigado (as pezas teatrais A Arbre, Farsa das Zocas e A sombra de Orfeo, escritas en 1948, non verían a luz ata moito despois). As lembranzas deses anos quedaron inmortalizadas na súa novela Scórpio (1987), Premio Nacional de Literatura.

En 1950 trasladouse a Lugo para dirixir o Colexio Fingoi e retomou a súa produción poética, coas obras Anxo de terra (1950) e Poemas pendurados de un cabelo (1952). En 1951, publicou A xente da Barreira, a primeira novela galega da posguerra.

Nesta década, comprometeuse coa Editorial Galaxia na revitalización da cultura galega, colaborou en Grial, na prensa especializada e no xornal La Noche e consagrouse como o principal estudoso das letras galegas con Sete poetas galegos (1955) e Aportaciones a la literatura gallega contemporánea (1955), froito da súa tese de doutoramento. En 1958, ingresou na Real Academia Galega cun estudo sobre as fontes literarias de Rosalía. O froito máis valioso neste campo foi a súa Historia da literatura galega contemporánea (1963, completada en 1975).

En 1965 incorporouse como agregado ao Instituto Rosalía de Castro de Santiago e empezou a impartir clases de galego na Universidade compostelá (á que se dedicaría de forma exclusiva desde 1972). Foi o primeiro docente universitario de Lingüística e Literatura Galegas e, a partir do 72, o primeiro catedrático.

As publicacións relacionadas coa lingua galega e a súa codificación tamén centraron a súa atención. A súa Gramática elemental del gallego común (1966) tivo sete edicións ata 1979 e foi un manual imprescindible para os primeiros estudantes universitarios de Filoloxía Galega. Así mesmo, participou na elaboración, por encargo da RAG, das súas primeiras normas ortográficas (1970) e morfolóxicas (1971). De 1975 en diante, comezou a defender os postulados reintegracionistas, en especial tras o fracaso da proposta normativa da Comisión de Lingüística, presidida por el, en 1979. De feito, a derradeira década da súa vida estivo caracterizada pola atención prioritaria aos problemas da lingua e ao desenvolvemento da proposta reintegracionista.

O Seminario Galán agasállanos con estas actividades interactivas sobre a vida e a obra de Ricardo Carvalho Calero; un traballo moi ameno e especialmente útil para que, nestes días de confinamento, o alumnado de infantil e primaria vaia coñecendo mellor o escritor homenaxeado este ano pola Real Academia Galega.

Entra na ligazón, busca o teu curso e aprende.

 http://seminariogalan.org/inicio/portada